حیف و میل 8000 میلیارد تومانی، راه چاره چیست ؟

یادش به خیر ، روزگاری چه شور و شوق انقلابی داشتیم ، هر چیزی را که هر مقامی در هر سازمانی می گفت : باور می کردیم خودمان را موظف می دانستیم که هر چه بزرگترها میگن باید عمل کنیم به برگزیدگان ملت اعتماد می کردیم و هر نسخه ای را که برایمان می پیچیدند اعتماد می کردیم .

در اوائل سال 1374به منظور ارتقاء معیشتی و رفاه فرهنگیان موسسه صندوق ذخیره فرهنگیان در تاریخ 7/3/74 تشکیل گردید .

قرار شد با کسر پنج درصد از حقوق فرهنگیان عضو این صندوق ، دولت هم همه ساله معادل همین مبلغ به صندوق مزبور واریز نماید .

هدف از تشکیل موسسه صندوق ذخیره ی فرهنگیان به استناد تبصره ی قانون مربوطه (تبصره 63 قانون برنامه ی دوم توسعه ، ماده 147 قانون برنامه ی سوم و ماده 53 برنامه ی چهارم توسعه ی کشور ) و روح حاکم بر اساسنامه ، حمایت و کمک به تامین مالی فرهنگیان به عنوان اصلی ترین ارکان نظام آموزشی کشور پس از خروج از خدمت بود .

به اهداف و سیاست ها دقت کنید :

موسسه صندوق ذخیره ی فرهنگیان به عنوان سازمان اقتصادی با برخورداری از اعتماد روزافزون در میان قشر معلمان کشور و حمایت دولت می کوشد تا با فعالیت های اقتصادی نظیر اداره ی شرکت ها ، سرمایه گزاری در سهام شرکت ها و صنایع بزرگ از جمله نفت ، پتروشیمی و معادن و انجام امور خدماتی ، منافع اقتصادی و سطح رفاه فرهنگیان عضو را بهبود بخشد .

صندوق ذخیره ی فرهنگیان برای دست یابی به حداکثر سود که فلسفه ی وجودی آن را تشکیل می دهد ، تلاش می کند با بکار گیری دیدگاه های نوین اقتصادی در کلیه امور و رعایت اصل هسته ی کوچک و شبکه بزرگ ، مناسب ترین خدمات و منافع اقتصادی را برای فرهنگیان تامین کند .

و اینچنین بود که در طول مدت 21 سال ، 917 هزار فرهنگی با اعتماد به مسئولان فرهنگی کشور با هزار آرزو امید عضو این صندوق شدند ، در این فاصله هفت وزیر در وزارت آموزش و پرورش صدارت داشتند .

محمد علی نجفی 9 سال وزیر آموزش و پرورش بوده است در 2 سال پایانی وزارت وی در دولت هاشمی ، این صندوق تشکیل شده است . در مدت 8 سال دوره ی ریاست جمهوری خاتمی ، دولت اصلاحات 4 سال وزیر حسین مظفر و 4 سال وزیر مرتضی حاجی بوده است ، در دوره ریاست جمهوری احمدی نژاد آموزش و پرورش سه وزیر داشته است ، 2 سال محمود فرشیدی ، 2 سال علیرضا احمدی ، 4سال حمیدرضا حاج بابایی و در دوره ی ریاست جمهوری روحانی دولت تدبیر و امید از سال 92 تا کنون اصغر فانی وزیر بوده است . این روزها که ابعاد جدیدی از فساد در صندوق ذخیره ی فرهنگیان نمایان شده است منتقدان هر کدام به نحوی حیف و میل و چپاول سرمایه ی فرهنگیان را توسط مسئولان فرهنگی و معتمدان این قشر محکوم می کنند اما آن چه در کارزار جدال های خسته کننده ی جناحی ، از آن غفلت می شود این است که سیستم اجرایی و نظارتی کشور در کدام قسمت مشکل دارد که برخی از مسئولان پس از مدتی که از مسئولیت آنان می گذرد ، اینچنین جری و بی باک می شوند که بدون هیچ خوفی هزاران میلیارد سرمایه ی فرهنگیان را به نفع تعدادی قلیل و اندک حیف و میل می کنند و شاید در نهایت با پرداخت جریمه و قبول مدتی حبس و زندانی شدن ، آزاد شوند و با کسب میلیاردها ثروت دنبال زندگی خودشان بروند در حالی که علاوه بر صدمات شدید به حوزه اقتصادی ، روند و روال چرخش طبیعی اقتصاد مملکت را از کار انداخته و باعث به هم زدن نظم اقتصادی در همه ی امور گشته اند آیا مجازات سارقین اموال سرمایه گزارانی که به این مسئولان اعتماد کرده اند در حد مطلوب انجام می شود . چاره ی جلوگیری از حیف و میل اموال ملت چیست ؟

متاسفانه همیشه وقتی چنین حیف و میل هایی بر ملا می شود ، هر جناح در کشور فقط اشتباه جناح مقابل خویش را بزرگ نمایی نموده و در مقابل اشتباهات جناح خود ، اگر در مقام توجیه و دفاع برنیاید ، سکوت کرده و خودش را به قول معروف به کوچه ی علی چپ می زند . در حالی که فرقی نمی کند ، هر اشتباهی ، هر اختلاسی ، هر زدو بندی که در هر زمانی از جانب هر گروهی صورت بگیرد باید آنان که دلسوز نظام هستند و دغدغه ی حفظ آبروی نظام را دارند در برابر این کج روی ها ، از حق و حقیقت دفاع کنند .

 یکی از مهم ترین ضعف های حاکم بر دستگاه هایی که وظیفه ذاتی آنان ایجاب می کند روزانه میلیون ها و میلیاردها تومان دخل و خرج مالی داشته باشند این است که اداره ی امور آن دستگاه بی محابا در اختیار یک باند خاص قرار گیرد .همیشه فساد مالی ، زمانی رخ می دهد که یک باند با هم همدست می شوند و با پنهان کاری هر کار دلشان می خواهد انجام می دهند . با ایجاد رابطه و دادن برخی باج های خلاف قانون به مسئولانی که باید بر عملکرد این افراد نظارت داشته باشند برای خویش حاشیه ای امن می سازند و در مواردی آنان را نیز با خویش شریک جرم می کنند ، هر زمان مشاهده کردیم یک مسئول در حوزه ی مدیریت خویش افرادی خاص را به همراه خود می آورد و بر اساس رابطه و داشتن روحیه انضباط و اطاعت زیر دستانش برخی را ارتقا می بخشد و دوست ندارد هیچ یک از زیر دستانش از کارهایش با خبر شوند .مطمئن باشید در این اعمال رازی نهفته است که عاقبت برملا خواهد شد .

اگر بخواهیم برای موارد فوق شاهدی بیاوریم ، بهترین شاهد ، یکسان کردن افراد در دو سال گذشته در صندوق ذخیره ی فرهنگیان بوده است . دقت کنید (خبرگزاری فارس): علی قطب الدینی ، مدیر کل اسبق تعاونی و پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش که از مدیران میانی صندوق ذخیره ی فرهنگیان در گذشته بود ، در گفت و گو با خبرنگار آموزش و پرورش خبرگزاری فارس در خصوص اتفاقات اخیر در صندوق ذخیره اظهار داشت : حدود 2 سال است که از این صندوق کنار گذاشته شدم زیرا آن ها به دنبال یکسان کردن افراد در این صندوق بودند .

اختصاص 800 خودروی لوکس به مدیران صندوق ذخیره ی فرهنگیان که می توانستند با آن به 12 هزار معلم خودروهای با قیمت حدود 15 میلیون تومان بدهد . پاداش 700 میلیونی و وام 100 میلیونی به مدیران با کارمزد صفر درصد ، خرید ساختمان شیشه ای 120 میلیارد تومانی ، واگذاری آپارتمان با یک دهم قیمت به برخی افراد تاسیس صندوق سادات : به مشتریان کلان بانک سرمایه می گفتند : فلان مبلغ را به حساب این صندوق سادات بریزید تا ما خارج از نوبت به شما وام بدهیم . پس از بروز این همه تخلفات کیهان 4 آبان 95 گزارش می دهد :

« فساد رخ داده در صندوق ذخیره ی فرهنگیان ، در تاریخ ایران بی سابقه بوده است ، با این حال مدعیان اصلاحات و رسانه های زنجیره ای مهر سکوت بر لب زده و بر این غارت بی سابقه چشم خود را بسته اند ، روحانی در سال 92 و در جریان تبلیغات انتخاباتی گفته بود : « دولت پاک دستان و راستگویان را تشکیل می دهیم .» مدیر عامل صندوق ذخیره ی فرهنگیان از افراد تندروی ، حزب منحله ی مشارکت و از حامیان تحصن نمایندگان مجلس ششم بود و در حمایت از آن عمل ضد انقلابی ، از سمت معاونت وزارت آموزش و پرورش استعفا داده بود !

در 2 سال گذشته مدیر عامل بانک سرمایه 6 بار تغییر کرده است ، یعنی هر چهار ماه یک مدیر ، شاید این تغییرات عجیب برای سرپوش گذاشتن بر تخلفات عظیم این بانک بوده است ، بانک سرمایه در سال 94 حدود هزار و پانصد میلیارد تومان خسارت و زیان دیده است ، 90 درصد تسهیلات آن بانک به 30 نفر داده شده و تنها یک نفر سه هزار و نهصد میلیارد تومان به بانک سرمایه بدهکار است .

سکوت مقامات و پدر خوانده های اصلاحات شائبه ی سهیم بودن آن ها در فساد عظیم را دامن می زند .

در خراسان 8 آبان 95 از قول امام جمعه مشهد می خوانیم :

مگر شما چشمتان باز نبود که یک دزد هشت هزار میلیارد بدزدد ؟

روزنامه شرق 9 آبان 95 در روایتی از حاجی عضو هیئت امنای صندوق ذخیره ی فرهنگیان که روزگاری در زمان صدارت وی برادرش نیز مدیر عامل این صندوق بوده است با عنوان ماجرای آقای « ر» پس از توضیحات حاجی که به نحوی جنبه ی توجیه دارد در پایان گزارش تصریح دارد که محمد علی نجفی در همایش موسوم به همدلی میزان تخلف8 هزار میلیارد تومان را تأیید کرده است . بر اساس این میزان تخلف رخ داده هشت هزار میلیارد تومان است که دست کم چهار هزار میلیارد تومان آن به سال 86 تا 92 مربوط می شود ، این روایت محمود صادقی نماینده ی مجلس است او شهریور ماه در این باره گفته بود که میزان سه هزار میلیارد دویست میلیون تومان تخلفات به صورت وام هایی بوده است که به سه نفر اعطا شده و باز گردانده نشده است ، همچنین بخش دیگری از این تخلف هم به بانک سرمایه مربوط می شود این بانک به گفته حاجی 45 درصد سهام صندوق را در اختیار دارد . در گزارش روزنامه شرق پذیرش اختلاس به صورت مساوی یعنی هر دولت 4 هزار میلیارد در دولت یازدهم و دولت دهم تلویحا تایید می شود .

روزنامه ی ایران نیز در گزارشی مفصل با عنوان « پشت پرده ی فساد میلیاردی صندوق ذخیره ی فرهنگیان » ، در مصاحبه با چند نفر سعی دارد این فساد را علاوه بر دولت یازدهم به سال های قبل ارتباط دهد و می نویسد از مجلس هشتم موضوع تخلفات صندوق ذخیره فرهنگیان مورد توجه برخی نمایندگان بوده است . اظهارات نوراله حیدری ، عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس هشتم و مسئول کمیته ای که قرار بود در آن مجلس ابهامات صندوق ذخیره ی فرهنگیان را بررسی کند نکات جالبی دارد که به تعبیری بی خبری وزیران و بی حالی وکیلان را می رساند .

وی تصریح دارد : « مشکل فساد همیشه در صندوق ذخیره ی فرهنگیان بوده اما در دولت قبل رقم از چند ده میلیون تبدیل به میلیارد تومان شد .»

به آقای عباسپور گفتم که حضرات صندوق ذخیره ی فرهنگیان حتی در حد همین اختیارات محدود و تحقیقات کم هم اجازه کار به ما نمی دهند ما باید یک کار اساسی تری انجام دهیم که آنجا بحث تحقیق و تفحص مطرح شد .ما فهمیده بودیم که در صندوق ذخیره ی فرهنگیان خبرهایی هست که این قدر مقاومت می کنند . چیزی که من و برخی از نمایندگان را خیلی آزار می داد این بود که عوامل صندوق چه از ذینفعان رسمی و غیر رسمی و چه مقامات و مسئولان آن با لابیگری و زد و بندهایی توانسته بودند روی کمیسیون آموزش و تحقیقات و قسمتی از مجلس تاثیر بگذارند و از پشت پرده های مجلس استفاده کردند تا کار متوقف شود ، یعنی علاوه بر این که ما در آن زمان در صندوق به بن بست خوردیم برخی اعمال نفوذ ها در خود مجلس هم باعث شد تا سد دیگری هم توسط برخی از مجلسی ها ایجاد شود و کار عملا با پایان مجلس هشتم به بن بست رسید .»

نکته ی مهم دیگر در سخنان حیدری این است که : « آن ها که در صندوق ذینفع هستند برای این که موضوع پیگیری نشود ، همه کار می کردند حتی با خود من ابتدا با زبان خوش وارد شدند و بعد کار به تهدید و تخریب در حوزه ی انتخابیه و نفوذ از طریق پارتی هایشان در مجلس کشید .

آن چه از ما حصل صحبت کسانی که در جریان فساد در صندوق ذخیره ی فرهنگیان بوده اند استنباط می شود این است که تعداد وام هایی که داده اند زیاد نبوده است ولی مبالغ این وام ها خیلی کلان بوده است مثلا گفته شده است که بالای سه هزار و پانصد میلیارد تومان مطالبات بانک سرمایه تنها دست چند نفر است این وام ها به کسانی داده شده است که یا از طیف خاصی بودند یا روابط خاصی داشتند ، صاحب نفوذ بودند ، در هر دوره روابط سیاسی گسترده ای داشتند جاهایی مقبولیت داشتند حتی این وام ها به فعالین اقتصادی سرشناس با کارنامه ای قوی تعلق نمی گرفته است . آدم هایی می گرفتند که عموما جاهایی نفوذ خاص داشتند و ارتباطات ویژه ی سیاسی داشتند .

آیا مجلس دهم حاضر است تا حصول نتیجه به صورت شفاف پیگیر مطالبات فرهنگیان باشد تا مبادا متهم به خیانت در امانت شود ؟

اظهارات برخی مسئولین پس از رسانه ای شدن و فروکش کردن تب و تاب چنین اختلاس بی سابقه ای نشان می دهد که استدلال های صاحبان نفوذ بر تغییر برداشت بزرگان از این اختلاس بی تاثیر نبوده است تا جایی که خیلی ساده و راحت حاضرند ابراز کنند : اختلاسی انجام نشده ، وامی گرفته شده ، اما پس نداده اند. و این نکته اشارتی است برای اهل بشارت که « حکایت همچنان باقی است » .