حمید ضیایی 

 آنچه سرنوشت انسان را تعیین می‌کند، نوع زیست و رفتار او با محیط زیست‌اش است. ما باید بپذیریم که در این جهان تنها نیستیم و این جهان هم تنها برای ما خلق نشده است. به بیان دیگر احترام به تمام هستی، احترامی خالصانه به خالق این جهان هستی است. اگر بیاموزیم که با جهان چگونه رفتار کنیم،

حمید ضیایی 

 آنچه سرنوشت انسان را تعیین می‌کند، نوع زیست و رفتار او با محیط زیست‌اش است. ما باید بپذیریم که در این جهان تنها نیستیم و این جهان هم تنها برای ما خلق نشده است. به بیان دیگر احترام به تمام هستی، احترامی خالصانه به خالق این جهان هستی است. اگر بیاموزیم که با جهان چگونه رفتار کنیم،

حمید ضیایی 

آنچه سرنوشت انسان را تعیین می‌کند، نوع زیست و رفتار او با محیط زیست‌اش است. ما باید بپذیریم که در این جهان تنها نیستیم و این جهان هم تنها برای ما خلق نشده است. به بیان دیگر احترام به تمام هستی، احترامی خالصانه به خالق این جهان هستی است. اگر بیاموزیم که با جهان چگونه رفتار کنیم، قطعاً این جهان را زیستگاه بهتری خواهیم یافت. همه‌ی ذرات عالم با نظم و قاعده‌ای مثال‌زدنی در حال حرکت و انجام وظایف خود در این جهان لایتناهی هستند؛ چه آن‌ها که با چشم دیده می‌شوند و چه آن‌ها که دیده نمی‌شوند. امروزه علم بسیاری از انرژی‌هایی را که انسان از خود ساطع می‌کند، ثابت کرده است. این انرژی‌ها در گذشته میان آموزه‌های ملی_مذهبی‌ ما هم وجود داشته و با ایهام و کنایه و گاهی با صراحت از آن‌ها یاد شده است. این فرهنگ غنیِ احترام گذاشتن به طبیعت و جهان هستی هم در ادبیات ما نمود داشته و بارها به ما گوشزد شده است. آنچه می‌خواهم در این میان بگویم سخنی از مولاناست که به زیبایی بیان کرده : « این جهان کوه است و فعل ما ندا/ سوی ما آید نداها را صدا»؛ بازخورد رفتار ما در این جهان را نمی‌شد از این زیباتر بیان کرد. بیانی که در آن نقش جهان هستی را نشان می‌دهد. این یک آموزه‌ی مهم برای زیستنی آگاهانه در این جهان است. باید بدانیم که هرطور  با جهان هستی رفتار کنیم، سوی ما بازخواهد گشت.

امروزه که هرکس دغدغه‌ی زندگی خود را دارد و سر در لاک انزوا و مشغله‌ی خود کشیده و بی‌خبر از جهان هستی‌است، عده‌ای علاقه‌مند به حیوانات گرد هم جمع شده‌اند و به دیگر مخلوقات این جهان خدمت می‌کنند. مهربانی با حیوانات که بی‌شک رازی در پس خلقتشان نهفته است یکی از کارهایی‌است که ایشان انجام می‌دهند. درمان سگ‌ها و گربه‌های خیابانی که در بسیاری مواقع با آنان نامهربانی و گاهی به‌طور غیراصولی به آن‌ها غذارسانی می‌شود، از کارهایی‌است که انجام می‌دهند. این گروه که زیرمجموعه‌ی  «موسسه‌ی زیست محیطی زادسرو ترشیز» است به سرپرستی خانم « پریسا مظفری» فعالیت خود را آغاز کرده. این گروه اهداف بلند مدتی دارد که در ادامه و در گفت‌وگویی که با سرپرست این مجموعه داشته‌ام، خواهید خواند.

آنچه در ادامه می‌خوانید گفت‌وگویی با خانم پریسا مظفری، سرپرست «کمیته‌ی حمایت از حیوانات» است.

+ انگیزه‌ی شما از ایجاد این مکان چه بود؟

-گروهی که امروز هستیم، حدود 9 نفر است که حدود 10-15 سال است که در به‌طور خودجوش در حال انجام امداد و نجات و غذارسانی به حیوانات هستیم. مهم‌ترین انگیزه‌ی ما از ایجاد پناهگاهی برای حیوانات، جلوگیری از کشتار سگ‌ها در سطح شهر برای کم کردن تعداد آن‌ها بوده؛ دوم امداد و نجات سگ‌های بیمار، مادر و توله‌ها که در جای مناسب قرار می‌گیرند، و باید به آن‌ها رسیدگی شود، سگ‌هایی که شکستگی دارند و یا دچار عفونت هستند و به تعریفی محکوم به مرگ هستند در هر کجای شهر که قرار بگیرند، این‌ها را امداد می‌کنیم و در مرحله‌ی بعدی عقیم‌سازی سگ‌هایی هست که از سطح شهر جمع‌آوری می‌کنیم. به مرور این‌ها را عقیم‌سازی خواهیم کرد و پلاک خواهیم زد و قلاده‌های شب‌رنگ برای آن‌ها نصب خواهیم کرد که وقتی در سطح شهر رفت‌وآمد می‌کنند، همشهریان بدانند که این سگ‌ها تحت درمان اصولی قرار گرفته‌اند، و هم اینکه تعداد این‌ها به مرور کم و از ایجاد مزاحمت این‌ها کاسته شود. انگیزه‌ی دیگری که از تأسیس این پناهگاه داشتیم فرهنگ‌سازی در بین مردم برای رعایت حقوق حیوانات است. حالا این حیوانات می‌توانند سگ‌ها باشند و یا گربه‌ها و یا هر حیوان دیگری که در جامعه و در اطراف ما حضور دارند؛ این فرهنگ‍سازی می‌تواند برای پرنده‌ها و جوجه‌ها و دیگر حیواناتی که حتا در دامداری‌ها هستند انجام شود که مردم نحوه‌ی نگهداری آن‌ها را بلد نیستند. پس با این تعریف می‌بینید که هدف ما از ایجاد این تشکل فقط و صرفاً جمع‌آوری سگ‌ها و گربه‌ها نبوده و نیست؛ هدف ما فرهنگ‌سازی برای مردم است تا مردم یاد بگیرند که چگونه حقوق حیوانات را رعایت کنند و در کنار آن‌ها یک زندگی مسالمت‌آمیز را داشته باشند.

+سگ‌هایی که جمع‌آوری می‌کنید تا مدت محدودی از آن‌ها نگهداری و بعد رهاسازی می‌کنید؟

-در حال حاضر مکان ما بسیار کوچک است. ولی در حال فضاسازی هستیم که سگ‌هایی که اول جمع‌اوری می‌شوند، اول قرنطینه شوند و بعد معاینه شوند که مشکلی نداشته باشند؛ اگر مشکلی نداشته باشند عقیم‌سازی می‌شوند و بعد از آن پلاک می‌شوند و در مکان‌های مشخصی رهاسازی می‌شوند. مکان‌هایی که بدانیم در آنجا به غذا دسترسی دارند و در عین حال مزاحم همشهریان هم نباشد. یعنی در محیط‌های مسکونی رهاسازی نمی‌کنیم. یک‌سری سگ‌ها هم هستند که دارای معلولیت‌اند و نمی‌توانند در محیط بیرون بمانند و مداواپذیر هم نیستند، این‌ها را در محیط پناهگاه نگهداری خواهیم کرد که در امان باشند.

+بفرمایید که سگ‌هایی که به این مکان می‌آورید، واکسینه می‌شوند؟

-اگر از لحاظ مالی پشتیبانی شویم، حتماًاین کار را انجام می‌دهیم. الآن هزینه‌ی واکسینه شدن هر سگ، در صورتی که کلینیک‌های دامپزشکی حمایت کنند، حدود 200 هزارتومان است. یعنی برای هر قلاده سگ ما به این مبلغ نیاز داریم. هزینه‌ی عقیم‌سازی سگ‌های «نر» به صورت حمایتی هر قلاده 150 هزارتومان است که این را هم کلینیک‌های دامپزشکی گفته‌اند که فقط پول مواد اولیه را از ما می‌گیرند و برای سگ‌های ماده هر قلاده 300 هزارتومان هزینه دارد. ما الان در بحث رهاسازی‌مان قصد واکسیناسیون را نداریم، مگر اینکه حمایت‌های مردمی و دولتی را داشته باشیم. مثلاً اداره‌ی دامپزشکی حداقل واکسن هاری را رایگان در اختیار ما بگذارد که ما بر ای هر سگی که رها می‌کنیم نیاز نباشد پول واکسن بدهیم. ما این آمادگی را داریم که این کار را انجام بدهیم. یک نکته را هم باید در نظر بگیریم که واکسیناسیون هم فقط برای توله‌ها باید انجام بشود؛ چرا که واکسینه کردن سگ‌های بزرگ زیاد هم فایده‌ای ندارد؛ اما توله‌ها را می‌توانیم واکسینه کنیم که از انواع بیماری‌های عفونی و روده‌ای و... در امان باشند. فعلاً باتوجه به بودجه‌ای که در اختیار داریم، برنامه‌ای برای واکسنیاسیون نداریم. مگر اینکه تعدادتوله‌هایی که قرار است در پناهگاه باشند واکسینه شوند؛ چرا که این محیط به دلیل تعدد سگ‌ها آلوده است و احتمال بیماری‌شان زیاد است.

+چه برنامه‌ای برای سگ‌هایی که قرار است اینجا باشند دارید؟

-باید کمی صبر کنیم و منتظر زمان باشیم تا ببینیم از طرف ارگان‌های دولتی حمایت می‌شویم یا نه! اگر شهرداری مکانی در اختیار ما بگذارد و آن امکاناتی که برای فضاسازی لازم است را به ما بدهد می‌توانیم از هزینه‌هایی که مردم به ما کمک می‌کنند کار واکسیناسیون را انجام بدهیم. خب! به‌هرحال ما یک موسسه‌ی مردم نهاد هستیم و مردم هم از ما حمایت می‌کنند؛ اما اگر قرار باشد تمام آن هزینه‌ها با خود ما باشد، فعلاً نمی‌توانیم این کار را انجام دهیم.

+سگ‌ها را چه‌طور شناسایی می‌کنید و چه‌طور از سطح شهر جمع‌آوری می‌کنید؟

-فقط با اطلاع‌رسانی مردم! اینکه خودمان ببینیم و یا مردم به ما گزارش بدهند که موردی هست که احتیاج به کمک و امداد دارد، بچه‌های تیم امداد و نجات ما که فعلاً چهارنفر هستند به محل می‌روند. ما این را از طریق صفحه‌ی اینستاگرام اطلاع داده‌ایم که هر زمان با ما تماس بگیرند گروه ما به محل خواهد رفت. پیش آمده که ساعت 2 نیمه‌شب هم گروه امداد ما برای جمع‌آوری و امداد به محل اعزام شدند. فقط یک خواهش از همشهریان عزیز داریم! سگ‌هایی که نیاز به مداوا ندارند، باید به‌صورت مسالمت‌آمیز با آن‌ها زندگی کنیم. این کار هم نیاز به فرهنگ‌سازی و چه بسا آموزش دارد. چرا که ما هرچه پناهگاه را وسیع در نظر بگیریم و یا بودجه‌ی زیادی هم داشته باشیم توانایی نگهداری تمام سگ‌های سطح شهر را نداریم. پس فعلاً مواردی را که سالم هستند به ما گزارش ندهند. اجازه بدهند ما بیشتر تلاش‌مان را صرف جمع‌آوری توله‌ها و سگ‌های معلولی کنیم که احتمال آسیب‌ و مرگ و میرشان زیاد است. چرا که برای این‌ها دشوار است بخواهند برای خودشان غذا پیدا کنند. موارد مجروح و توله و معلول برای ما در اولویت است.

+گفته بودید وقتی گزارش می‌دهند همان اطرف حیوان باشند که آن حیوان جایی نرود. این را مردم باید مراقب باشند؟ کمی توضیح بدهید!

-سگ‌ها حیواناتی هستند که یک جا آرام نمی‌گیرند و جا عوض می‌کنند. وقتی به ما گزارش می‌دهند که یک سگ در فلان مکان هست، تا وقتی گروه امداد و نجات ما به آن محل برود، با توجه به طول مسافت ممکن است که نیم‌ساعتی طول بکشد، که مسلماً آن حیوان از آنجا می‌رود؛ هر چند که ما اطرف آن محل را بررسی می‌کنیم، اما اگر کسی که با ما تماس می‌گیرد مراقب باشد، در تسهیل کار ما خیلی نقش دارد.

+چه برنامه‌هایی برای آِینده دارید؟

-یکی از اهداف بلندمدت ما که کلاً با همین هدف این پناهگاه را راه‌اندازی کرده‌ایم این است که می‌خواهیم یک پناهگاه حیوانات داشته باشیم؛ نه صرفاً یک پناهگاه برای سگ‌ها! اینجا قرار است که به‌صورت یک پارک حیوانات در بیاید. دوست داریم که این فضا شامل یک کلینیک تخصصی برای حیوانات باشد که هرکس حیوان خانگی مثل پرنده و دیگر حیواناتی که  دارد راحت بتواند به این مکان دسترسی داشته باشد؛ دوست داریم که در آن محیط انواع حیوانات خانگی را نگهداری کنیم مثل: مرغ و خروس و بوقلمون و حتا اسب، که بچه‌هایی که در محیط‌های شهری و آپارتمانی زندگی می‌کنند و هیچ‌گاه این حیوانات را از نزدیک ندیده‌اند و یا حتا در محیط زندگی‌شان امکان نگهداری این حیوانات را ندارند، بتوانند به این مکان بیایند و از اینجا دیدن کنند. به‌نظر من دلیلی ندارد که من و یا شما یک سگ را در خانه‌ی خود نگهداری کنیم. می‌خواهیم به مردم آموزش دهیم که با توجه به شرایط زندگی آپارتمانی فعلی اصلاً مناسب نیست که در آنجا یک سگ یا گربه را نگهداری کنند؛ چرا که ما نمی‌توانیم آن‌طور که باید و شاید به این حیوانات رسیدگی کنیم و شرایط لازم را نمی‌توانیم برای آن حیوان مهیا کنیم. باید بگویم که این امر امروزه بنا به چشم و هم چشمی‌هایی که مد شده انجام می‌شود و این حیوان را به خانه می‌بریم که هم خودمان را اذیت می‌کنیم و هم آن حیوان اذیت می‌شود. اگر ما این محیط را در شهرمان داشته باشیم، خیلی بهتر خواهد بود؛ چرا که می‌توانیم برویم و ببینیم و هم لذت ببریم و هم شرایط را برای خودمان و حیوانات سخت نکنیم.

+این محیط را چه ارگانی می‌تواند در اختیار شما بگذارد؟

-فعلاً شهرداری قول یک زمین را به ما داده که در اختیارمان بگذارد که البته ممنون می‌شویم که در فضاسازی آن هم به ما کمک کنند. یعنی بخواهیم آنجا را جداسازی کنیم و محیط‌های کلینیکی آن را بسازیم، این لطف بزرگی خواهد بود که در این زمینه هم به ما کمک کنند. البته آقای شهردار لفظاً به ما قول یک زمین را داده‌اند. برای این قول ما هیچ قراردادی با شهرداری نبستیم؛ بیشتر یک قول شفاهی است که امیداوریم محقق شود. هرچند که اگر شهرداری برایش مقدور نباشد، منابع طبیعی هم می‌تواند این کار را برای ما انجام دهد که حداقل ما مجبور نباشیم اجاره‌ی مکان بدهیم. الان برای همین جای کوچک ما مجبوریم ماهیانه 350 هزارتومان اجاره بدهیم. ببینید! منابع طبیعی زمین‌های زیادی دارد که می‌تواند به‌صورت بلندمدت در اختیار ما بگذارد؛ چرا که هرکجا ما هزینه و فضاسازی کنیم، باز اگر جای دیگر بخواهیم برویم این هزینه‌ها تکرار می‌شود. همین حالا ما در اینجا داریم هزینه‌ی فضاسازی می‌کنیم و نمی‌دانیم تا چندماه دیگر اینجا خواهیم بود و جای دیگری هم بخواهیم برویم دوباره باید همین کار را بکنیم.

+حمایت‌های مردمی خوب بوده؟ تاکنون استقبال هم شده؟

-مهم‌ترین کاری که تا حالا شده، حمایت‌های مردمی بوده! یعنی اگر حمایت‌های مردمی نبود، ما هیچ‌کاری نمی‌توانستیم بکنیم...

توضیح:« وقتی صحبت من با خانم مظفری به اینجا و حمایت‌های مردمی رسید، بغض‌شان ترکید، نمی‌دانم این بغض و اشک شوق بود یا چیز دیگری! فقط آنچه در این لحظه می‌دیدم عشق به محیط زیست و حیوانات بود که در سرتاسر وجود ایشان و تمام بر و بچه‌های این گروه موج می‌زد!» ادامه‌ی حرف‌ها ناقص ماند....

-ببینید! تا همین الآن هم حمایت‌های مردمی بوده که ما را سرپا نگه داشته؛ ما حتا اسپانسرهایی داریم که کاشمری هستند و خارج از کشور زندگی می‌کنند و ماهیانه مبالغی به ما کمک می‌کنند. نیروی انسانی این پناهگاه هم که خودمان هستیم و فعلاً هزینه‌ای برای آن نمی‌پردازیم. امیدوارم که روزی بتوانیم نیروی انسانی هم استخدام کنیم که بچه‌ها این‌قدر خسته نشوند.

+چرا دنبال این کار آمدید؟ چه چیزی شما را به این سمت کشید؟

-عشق به حیوانات، عشق به محیط زیست، و عشق به فرهنگ‌سازی. چیزی که جایش در جامعه‌ی ما خالی است، فرهنگ‌سازی بین مردم است. از بین بردن بعضی خرافات که از قدیم بین مردم رواج داشته و هنوز هم هست؛ من خودم بیشتر دوست دارم که فرهنگ مردم جامعه را بهتر کنم. دوست دارم در این کار نقش داشته باشم؛ والّا من به تنهایی چند سگ را می‌توانم تیمار کنم؟ از پس‌اش بر نمی‌آیم! تا زمانی که یک دامدار وقتی سگ‌اش زایمان می‌کند و توله‌های نر را نگه می‌دارد و توله‌های ماده را دور می‌اندازد، من هر چه هم جمع کنم، باز هم نمی‌رسم. او باید یاد بگیرد که سگ‌اش را عقیم کند که سالی 20 تا توله در طویله‌اش اضافه نشود. این کار را بلد نیستند! ما دوست داریم یک تیم داشته باشیم که این‌ها را بفرستیم پیش دامدارها تا به این‌ها آگاهی بدهند، که مثلاً شما که سگ داری باید غذای سگ این باشد و با این شیوه‌ی سگ را نگهداری کنی؛ اگر سگ داری باید واکسنش را بزنی و حتا خودت واکسن «کزاز» بزنی؛ اگر نمی‌توانید این کار را بکنید بهتر است که حیوان نیاورید. اگر توانایی نگهداری با این شیوه نیست، بهتر است که ما این فضا را درست کنیم آن‌ها بیایند و ببنیند. برای گردش‌های علمی هم کاربرد دارد. این اهداف بلندمدت ماست که اگر مردم کمک ما نکنند، نمی‌توانیم هیچ‌کاری انجام دهیم.

+برای خطرات احتمالی این‌کار چه کردید؟

-با این خطرات هم که قبلاً مواجه بوده‌ایم. ما قبل از اینکه پناهگاه داشته باشیم، هرکدام از بجه‌های ما جداگانه کار امداد و نجات را انجام می‌دادند؛ قبلاً که پناهگاه نبود، ما این حیوانات رو به خانه‌ی خودمان می‌بردیم و در آنجا نگهداری می‌کردیم؛ اما حالا که اینجا یک فضای بزرگتر و منسجم‌تری هست مسلماً بچه‌هایی که اینجا کار می‌کنند، مرتباً باید واکسینه شوند و تحت نظر پزشک باشند، کارت معاینه داشته

حمید ضیایی 

آنچه سرنوشت انسان را تعیین می‌کند، نوع زیست و رفتار او با محیط زیست‌اش است. ما باید بپذیریم که در این جهان تنها نیستیم و این جهان هم تنها برای ما خلق نشده است. به بیان دیگر احترام به تمام هستی، احترامی خالصانه به خالق این جهان هستی است. اگر بیاموزیم که با جهان چگونه رفتار کنیم، قطعاً این جهان را زیستگاه بهتری خواهیم یافت. همه‌ی ذرات عالم با نظم و قاعده‌ای مثال‌زدنی در حال حرکت و انجام وظایف خود در این جهان لایتناهی هستند؛ چه آن‌ها که با چشم دیده می‌شوند و چه آن‌ها که دیده نمی‌شوند. امروزه علم بسیاری از انرژی‌هایی را که انسان از خود ساطع می‌کند، ثابت کرده است. این انرژی‌ها در گذشته میان آموزه‌های ملی_مذهبی‌ ما هم وجود داشته و با ایهام و کنایه و گاهی با صراحت از آن‌ها یاد شده است. این فرهنگ غنیِ احترام گذاشتن به طبیعت و جهان هستی هم در ادبیات ما نمود داشته و بارها به ما گوشزد شده است. آنچه می‌خواهم در این میان بگویم سخنی از مولاناست که به زیبایی بیان کرده : « این جهان کوه است و فعل ما ندا/ سوی ما آید نداها را صدا»؛ بازخورد رفتار ما در این جهان را نمی‌شد از این زیباتر بیان کرد. بیانی که در آن نقش جهان هستی را نشان می‌دهد. این یک آموزه‌ی مهم برای زیستنی آگاهانه در این جهان است. باید بدانیم که هرطور  با جهان هستی رفتار کنیم، سوی ما بازخواهد گشت.

امروزه که هرکس دغدغه‌ی زندگی خود را دارد و سر در لاک انزوا و مشغله‌ی خود کشیده و بی‌خبر از جهان هستی‌است، عده‌ای علاقه‌مند به حیوانات گرد هم جمع شده‌اند و به دیگر مخلوقات این جهان خدمت می‌کنند. مهربانی با حیوانات که بی‌شک رازی در پس خلقتشان نهفته است یکی از کارهایی‌است که ایشان انجام می‌دهند. درمان سگ‌ها و گربه‌های خیابانی که در بسیاری مواقع با آنان نامهربانی و گاهی به‌طور غیراصولی به آن‌ها غذارسانی می‌شود، از کارهایی‌است که انجام می‌دهند. این گروه که زیرمجموعه‌ی  «موسسه‌ی زیست محیطی زادسرو ترشیز» است به سرپرستی خانم « پریسا مظفری» فعالیت خود را آغاز کرده. این گروه اهداف بلند مدتی دارد که در ادامه و در گفت‌وگویی که با سرپرست این مجموعه داشته‌ام، خواهید خواند.

آنچه در ادامه می‌خوانید گفت‌وگویی با خانم پریسا مظفری، سرپرست «کمیته‌ی حمایت از حیوانات» است.

+ انگیزه‌ی شما از ایجاد این مکان چه بود؟

-گروهی که امروز هستیم، حدود 9 نفر است که حدود 10-15 سال است که در به‌طور خودجوش در حال انجام امداد و نجات و غذارسانی به حیوانات هستیم. مهم‌ترین انگیزه‌ی ما از ایجاد پناهگاهی برای حیوانات، جلوگیری از کشتار سگ‌ها در سطح شهر برای کم کردن تعداد آن‌ها بوده؛ دوم امداد و نجات سگ‌های بیمار، مادر و توله‌ها که در جای مناسب قرار می‌گیرند، و باید به آن‌ها رسیدگی شود، سگ‌هایی که شکستگی دارند و یا دچار عفونت هستند و به تعریفی محکوم به مرگ هستند در هر کجای شهر که قرار بگیرند، این‌ها را امداد می‌کنیم و در مرحله‌ی بعدی عقیم‌سازی سگ‌هایی هست که از سطح شهر جمع‌آوری می‌کنیم. به مرور این‌ها را عقیم‌سازی خواهیم کرد و پلاک خواهیم زد و قلاده‌های شب‌رنگ برای آن‌ها نصب خواهیم کرد که وقتی در سطح شهر رفت‌وآمد می‌کنند، همشهریان بدانند که این سگ‌ها تحت درمان اصولی قرار گرفته‌اند، و هم اینکه تعداد این‌ها به مرور کم و از ایجاد مزاحمت این‌ها کاسته شود. انگیزه‌ی دیگری که از تأسیس این پناهگاه داشتیم فرهنگ‌سازی در بین مردم برای رعایت حقوق حیوانات است. حالا این حیوانات می‌توانند سگ‌ها باشند و یا گربه‌ها و یا هر حیوان دیگری که در جامعه و در اطراف ما حضور دارند؛ این فرهنگ‍سازی می‌تواند برای پرنده‌ها و جوجه‌ها و دیگر حیواناتی که حتا در دامداری‌ها هستند انجام شود که مردم نحوه‌ی نگهداری آن‌ها را بلد نیستند. پس با این تعریف می‌بینید که هدف ما از ایجاد این تشکل فقط و صرفاً جمع‌آوری سگ‌ها و گربه‌ها نبوده و نیست؛ هدف ما فرهنگ‌سازی برای مردم است تا مردم یاد بگیرند که چگونه حقوق حیوانات را رعایت کنند و در کنار آن‌ها یک زندگی مسالمت‌آمیز را داشته باشند.

+سگ‌هایی که جمع‌آوری می‌کنید تا مدت محدودی از آن‌ها نگهداری و بعد رهاسازی می‌کنید؟

-در حال حاضر مکان ما بسیار کوچک است. ولی در حال فضاسازی هستیم که سگ‌هایی که اول جمع‌اوری می‌شوند، اول قرنطینه شوند و بعد معاینه شوند که مشکلی نداشته باشند؛ اگر مشکلی نداشته باشند عقیم‌سازی می‌شوند و بعد از آن پلاک می‌شوند و در مکان‌های مشخصی رهاسازی می‌شوند. مکان‌هایی که بدانیم در آنجا به غذا دسترسی دارند و در عین حال مزاحم همشهریان هم نباشد. یعنی در محیط‌های مسکونی رهاسازی نمی‌کنیم. یک‌سری سگ‌ها هم هستند که دارای معلولیت‌اند و نمی‌توانند در محیط بیرون بمانند و مداواپذیر هم نیستند، این‌ها را در محیط پناهگاه نگهداری خواهیم کرد که در امان باشند.

+بفرمایید که سگ‌هایی که به این مکان می‌آورید، واکسینه می‌شوند؟

-اگر از لحاظ مالی پشتیبانی شویم، حتماًاین کار را انجام می‌دهیم. الآن هزینه‌ی واکسینه شدن هر سگ، در صورتی که کلینیک‌های دامپزشکی حمایت کنند، حدود 200 هزارتومان است. یعنی برای هر قلاده سگ ما به این مبلغ نیاز داریم. هزینه‌ی عقیم‌سازی سگ‌های «نر» به صورت حمایتی هر قلاده 150 هزارتومان است که این را هم کلینیک‌های دامپزشکی گفته‌اند که فقط پول مواد اولیه را از ما می‌گیرند و برای سگ‌های ماده هر قلاده 300 هزارتومان هزینه دارد. ما الان در بحث رهاسازی‌مان قصد واکسیناسیون را نداریم، مگر اینکه حمایت‌های مردمی و دولتی را داشته باشیم. مثلاً اداره‌ی دامپزشکی حداقل واکسن هاری را رایگان در اختیار ما بگذارد که ما بر ای هر سگی که رها می‌کنیم نیاز نباشد پول واکسن بدهیم. ما این آمادگی را داریم که این کار را انجام بدهیم. یک نکته را هم باید در نظر بگیریم که واکسیناسیون هم فقط برای توله‌ها باید انجام بشود؛ چرا که واکسینه کردن سگ‌های بزرگ زیاد هم فایده‌ای ندارد؛ اما توله‌ها را می‌توانیم واکسینه کنیم که از انواع بیماری‌های عفونی و روده‌ای و... در امان باشند. فعلاً باتوجه به بودجه‌ای که در اختیار داریم، برنامه‌ای برای واکسنیاسیون نداریم. مگر اینکه تعدادتوله‌هایی که قرار است در پناهگاه باشند واکسینه شوند؛ چرا که این محیط به دلیل تعدد سگ‌ها آلوده است و احتمال بیماری‌شان زیاد است.

+چه برنامه‌ای برای سگ‌هایی که قرار است اینجا باشند دارید؟

-باید کمی صبر کنیم و منتظر زمان باشیم تا ببینیم از طرف ارگان‌های دولتی حمایت می‌شویم یا نه! اگر شهرداری مکانی در اختیار ما بگذارد و آن امکاناتی که برای فضاسازی لازم است را به ما بدهد می‌توانیم از هزینه‌هایی که مردم به ما کمک می‌کنند کار واکسیناسیون را انجام بدهیم. خب! به‌هرحال ما یک موسسه‌ی مردم نهاد هستیم و مردم هم از ما حمایت می‌کنند؛ اما اگر قرار باشد تمام آن هزینه‌ها با خود ما باشد، فعلاً نمی‌توانیم این کار را انجام دهیم.

+سگ‌ها را چه‌طور شناسایی می‌کنید و چه‌طور از سطح شهر جمع‌آوری می‌کنید؟

-فقط با اطلاع‌رسانی مردم! اینکه خودمان ببینیم و یا مردم به ما گزارش بدهند که موردی هست که احتیاج به کمک و امداد دارد، بچه‌های تیم امداد و نجات ما که فعلاً چهارنفر هستند به محل می‌روند. ما این را از طریق صفحه‌ی اینستاگرام اطلاع داده‌ایم که هر زمان با ما تماس بگیرند گروه ما به محل خواهد رفت. پیش آمده که ساعت 2 نیمه‌شب هم گروه امداد ما برای جمع‌آوری و امداد به محل اعزام شدند. فقط یک خواهش از همشهریان عزیز داریم! سگ‌هایی که نیاز به مداوا ندارند، باید به‌صورت مسالمت‌آمیز با آن‌ها زندگی کنیم. این کار هم نیاز به فرهنگ‌سازی و چه بسا آموزش دارد. چرا که ما هرچه پناهگاه را وسیع در نظر بگیریم و یا بودجه‌ی زیادی هم داشته باشیم توانایی نگهداری تمام سگ‌های سطح شهر را نداریم. پس فعلاً مواردی را که سالم هستند به ما گزارش ندهند. اجازه بدهند ما بیشتر تلاش‌مان را صرف جمع‌آوری توله‌ها و سگ‌های معلولی کنیم که احتمال آسیب‌ و مرگ و میرشان زیاد است. چرا که برای این‌ها دشوار است بخواهند برای خودشان غذا پیدا کنند. موارد مجروح و توله و معلول برای ما در اولویت است.

+گفته بودید وقتی گزارش می‌دهند همان اطرف حیوان باشند که آن حیوان جایی نرود. این را مردم باید مراقب باشند؟ کمی توضیح بدهید!

-سگ‌ها حیواناتی هستند که یک جا آرام نمی‌گیرند و جا عوض می‌کنند. وقتی به ما گزارش می‌دهند که یک سگ در فلان مکان هست، تا وقتی گروه امداد و نجات ما به آن محل برود، با توجه به طول مسافت ممکن است که نیم‌ساعتی طول بکشد، که مسلماً آن حیوان از آنجا می‌رود؛ هر چند که ما اطرف آن محل را بررسی می‌کنیم، اما اگر کسی که با ما تماس می‌گیرد مراقب باشد، در تسهیل کار ما خیلی نقش دارد.

+چه برنامه‌هایی برای آِینده دارید؟

-یکی از اهداف بلندمدت ما که کلاً با همین هدف این پناهگاه را راه‌اندازی کرده‌ایم این است که می‌خواهیم یک پناهگاه حیوانات داشته باشیم؛ نه صرفاً یک پناهگاه برای سگ‌ها! اینجا قرار است که به‌صورت یک پارک حیوانات در بیاید. دوست داریم که این فضا شامل یک کلینیک تخصصی برای حیوانات باشد که هرکس حیوان خانگی مثل پرنده و دیگر حیواناتی که  دارد راحت بتواند به این مکان دسترسی داشته باشد؛ دوست داریم که در آن محیط انواع حیوانات خانگی را نگهداری کنیم مثل: مرغ و خروس و بوقلمون و حتا اسب، که بچه‌هایی که در محیط‌های شهری و آپارتمانی زندگی می‌کنند و هیچ‌گاه این حیوانات را از نزدیک ندیده‌اند و یا حتا در محیط زندگی‌شان امکان نگهداری این حیوانات را ندارند، بتوانند به این مکان بیایند و از اینجا دیدن کنند. به‌نظر من دلیلی ندارد که من و یا شما یک سگ را در خانه‌ی خود نگهداری کنیم. می‌خواهیم به مردم آموزش دهیم که با توجه به شرایط زندگی آپارتمانی فعلی اصلاً مناسب نیست که در آنجا یک سگ یا گربه را نگهداری کنند؛ چرا که ما نمی‌توانیم آن‌طور که باید و شاید به این حیوانات رسیدگی کنیم و شرایط لازم را نمی‌توانیم برای آن حیوان مهیا کنیم. باید بگویم که این امر امروزه بنا به چشم و هم چشمی‌هایی که مد شده انجام می‌شود و این حیوان را به خانه می‌بریم که هم خودمان را اذیت می‌کنیم و هم آن حیوان اذیت می‌شود. اگر ما این محیط را در شهرمان داشته باشیم، خیلی بهتر خواهد بود؛ چرا که می‌توانیم برویم و ببینیم و هم لذت ببریم و هم شرایط را برای خودمان و حیوانات سخت نکنیم.

+این محیط را چه ارگانی می‌تواند در اختیار شما بگذارد؟

-فعلاً شهرداری قول یک زمین را به ما داده که در اختیارمان بگذارد که البته ممنون می‌شویم که در فضاسازی آن هم به ما کمک کنند. یعنی بخواهیم آنجا را جداسازی کنیم و محیط‌های کلینیکی آن را بسازیم، این لطف بزرگی خواهد بود که در این زمینه هم به ما کمک کنند. البته آقای شهردار لفظاً به ما قول یک زمین را داده‌اند. برای این قول ما هیچ قراردادی با شهرداری نبستیم؛ بیشتر یک قول شفاهی است که امیداوریم محقق شود. هرچند که اگر شهرداری برایش مقدور نباشد، منابع طبیعی هم می‌تواند این کار را برای ما انجام دهد که حداقل ما مجبور نباشیم اجاره‌ی مکان بدهیم. الان برای همین جای کوچک ما مجبوریم ماهیانه 350 هزارتومان اجاره بدهیم. ببینید! منابع طبیعی زمین‌های زیادی دارد که می‌تواند به‌صورت بلندمدت در اختیار ما بگذارد؛ چرا که هرکجا ما هزینه و فضاسازی کنیم، باز اگر جای دیگر بخواهیم برویم این هزینه‌ها تکرار می‌شود. همین حالا ما در اینجا داریم هزینه‌ی فضاسازی می‌کنیم و نمی‌دانیم تا چندماه دیگر اینجا خواهیم بود و جای دیگری هم بخواهیم برویم دوباره باید همین کار را بکنیم.

+حمایت‌های مردمی خوب بوده؟ تاکنون استقبال هم شده؟

-مهم‌ترین کاری که تا حالا شده، حمایت‌های مردمی بوده! یعنی اگر حمایت‌های مردمی نبود، ما هیچ‌کاری نمی‌توانستیم بکنیم...

توضیح:« وقتی صحبت من با خانم مظفری به اینجا و حمایت‌های مردمی رسید، بغض‌شان ترکید، نمی‌دانم این بغض و اشک شوق بود یا چیز دیگری! فقط آنچه در این لحظه می‌دیدم عشق به محیط زیست و حیوانات بود که در سرتاسر وجود ایشان و تمام بر و بچه‌های این گروه موج می‌زد!» ادامه‌ی حرف‌ها ناقص ماند....

-ببینید! تا همین الآن هم حمایت‌های مردمی بوده که ما را سرپا نگه داشته؛ ما حتا اسپانسرهایی داریم که کاشمری هستند و خارج از کشور زندگی می‌کنند و ماهیانه مبالغی به ما کمک می‌کنند. نیروی انسانی این پناهگاه هم که خودمان هستیم و فعلاً هزینه‌ای برای آن نمی‌پردازیم. امیدوارم که روزی بتوانیم نیروی انسانی هم استخدام کنیم که بچه‌ها این‌قدر خسته نشوند.

+چرا دنبال این کار آمدید؟ چه چیزی شما را به این سمت کشید؟

-عشق به حیوانات، عشق به محیط زیست، و عشق به فرهنگ‌سازی. چیزی که جایش در جامعه‌ی ما خالی است، فرهنگ‌سازی بین مردم است. از بین بردن بعضی خرافات که از قدیم بین مردم رواج داشته و هنوز هم هست؛ من خودم بیشتر دوست دارم که فرهنگ مردم جامعه را بهتر کنم. دوست دارم در این کار نقش داشته باشم؛ والّا من به تنهایی چند سگ را می‌توانم تیمار کنم؟ از پس‌اش بر نمی‌آیم! تا زمانی که یک دامدار وقتی سگ‌اش زایمان می‌کند و توله‌های نر را نگه می‌دارد و توله‌های ماده را دور می‌اندازد، من هر چه هم جمع کنم، باز هم نمی‌رسم. او باید یاد بگیرد که سگ‌اش را عقیم کند که سالی 20 تا توله در طویله‌اش اضافه نشود. این کار را بلد نیستند! ما دوست داریم یک تیم داشته باشیم که این‌ها را بفرستیم پیش دامدارها تا به این‌ها آگاهی بدهند، که مثلاً شما که سگ داری باید غذای سگ این باشد و با این شیوه‌ی سگ را نگهداری کنی؛ اگر سگ داری باید واکسنش را بزنی و حتا خودت واکسن «کزاز» بزنی؛ اگر نمی‌توانید این کار را بکنید بهتر است که حیوان نیاورید. اگر توانایی نگهداری با این شیوه نیست، بهتر است که ما این فضا را درست کنیم آن‌ها بیایند و ببنیند. برای گردش‌های علمی هم کاربرد دارد. این اهداف بلندمدت ماست که اگر مردم کمک ما نکنند، نمی‌توانیم هیچ‌کاری انجام دهیم.

+برای خطرات احتمالی این‌کار چه کردید؟

-با این خطرات هم که قبلاً مواجه بوده‌ایم. ما قبل از اینکه پناهگاه داشته باشیم، هرکدام از بجه‌های ما جداگانه کار امداد و نجات را انجام می‌دادند؛ قبلاً که پناهگاه نبود، ما این حیوانات رو به خانه‌ی خودمان می‌بردیم و در آنجا نگهداری می‌کردیم؛ اما حالا که اینجا یک فضای بزرگتر و منسجم‌تری هست مسلماً بچه‌هایی که اینجا کار می‌کنند، مرتباً باید واکسینه شوند و تحت نظر پزشک باشند، کارت معاینه داشته

حمید رضا بی‏ تقصیر

چه بخواهیم چه نخواهیم شهرمان مسایل سیاسی از نوع حُب و بُغض‏ ها جایگاهی خاص دارد. هر از گاه شنونده خاطرات فرد و دوست و آشنایی در باره برخوردهای مثلاً سیاسی هستیم. برخوردهای که بیشتر به یک طنز تلخ شبیه است تا رعایت قواعد بازی‏های سیاسی. دغدغه اصلی کاشمر پیشرفت و  اشتغالزایی است.

حمید رضا بی‏ تقصیر

چه بخواهیم چه نخواهیم شهرمان مسایل سیاسی از نوع حُب و بُغض‏ ها جایگاهی خاص دارد. هر از گاه شنونده خاطرات فرد و دوست و آشنایی در باره برخوردهای مثلاً سیاسی هستیم. برخوردهای که بیشتر به یک طنز تلخ شبیه است تا رعایت قواعد بازی‏های سیاسی. دغدغه اصلی کاشمر پیشرفت و  اشتغالزایی است.

حمیدرضا بی تقصیر 

شهادت حاج قاسم سلیمانی را باید شاه‏بیت وحدت ملی بدانیم. خون این عبد صالح نوعی هماهنگی و همراهی و همکاری را در کشور ایجاد کرد و توجه جهانیان را به مظلومیت ایران اسلامی از یک سو و خباثت استکبار جهانی و صهیونیزم از دیگر سو جلب کرد.  کشوری از هزاران کیلومتر آن‏سوتر به خود حق می‏دهد با شعار مبارزه با تروریست در عراق جا خوش کند

مدتی است رفتار مردم ایران با رفتار مردم سایر کشورها مقایسه می شود رو بعد مردم مورد شماتت قرار می گیرند . چرا که گفته می شود مردم دیگر کشورها وقتی در شرایط سخت مشابهی قرار می گیرند

روحانی و مردان بعد از انتخابات!

روزنامه اصلاح طلب بهار طی گزارشی دولت روحانی را به چرخش فریبکارانه متهم کرد و نوشت: ... انتظار می‌رفت که بعد از انتخاب شدن مجدد و طیب خاطر دولت به واسطه رفع دلهره انتخاباتی،

وحید یامین پور، فعال سیاسی اصولگرا گفت: منتقدان روحانی اظهار پشیمانی سلبریتی‌ها از رأی خود را به طور گسترده پوشش می‌دهند؛ آنها تمام راه‌ها برای اصلاح امور را بسته می‌بینند؛

اطلاعات ما از داعش و نیروهای تکفیری چقدر است؟ تاکنون چند دوره داعش‏شناسی در کاشمر برگزار شده است؟ نگارنده این سطور بر این مهم واقف نیست که مثلاً اداره اموزش و پرورش در بحث داعش‏شناسی و شناخت جریانات تکفیری به منظور آشنایی دانش‏آموزان چه کاری کرده است.

نویسنده : سید علیرضا نبوی ثالث
غرق مي شد با خود موسي تمام قوم او/از عصا کاري نمي آمد ، اگر ايمان نبود/علي اصغر داوري ترشيزي

يکي از مشکلات جامعه ي ما ، اين است که عادت کرده ايم در عرصه هاي سياسي و اجتماعي ، حرف هاي کلي بزنيم و براي يافتن راه هاي تحقق و به فعليت رساندن آن ها کمتر تلاش کنيم .

پنجشنبه 12 مرداد 96 ، عمر 4 ساله ي دولت يازدهم تمام شد و حسن روحاني به عنوان رئيس جمهور با تنفيذ و حکم رهبر معظم انقلاب ، براي دومين بار براي 4 سال ديگر ، اداره ي امور اجرايي کشور را به دست گرفت .

وعده هاي بي نظير روحاني در اين مراسم ، يک بار ديگر جذابيت شعارهاي  گذشته ي وي را در اذهان زنده کرد که « کليد من ، کليد تدبير است و هر قفلي را باز مي کند و تمام مشکلات قابل حل است و براي آن ها برنامه دارم .»

وي با بيان اين که : « تلاش دولت بر آن است که مردم به حقوق خود دست يابند. ريشه کن شدن فقر و از بين رفتن فساد حق مردم است، مهار تورم، ... ... رشد اقتصادي و سربلند شدن ايران در محافل بين المللي حق مردم است، دستيابي به بازار منطقه و جهان ،حق مردم است، رشد فضاي آزاد و معنوي حق مردم است، دسترسي آسان به اطلاعات، حق مردم است، برابري در برابر قانون، حق مردم است، داشتن آينده اي مطمئن، حق مردم است و اظهار نظر و گفتگو، دانستن و در جريان امور کشور قرار گرفتن، حق مردم است. » از حقوق به حق و فراموش شده‌ي مردم جانانه دفاع کرد .

مردم در بين اين وعده هاي حق ، بي صبرانه منتظر تحقق   ريشه کن شدن فقر و از بين رفتن فساد هستند ، در جامعه ي ما سابقه ي مبارزه با فساد و رانت خواري پس از انقلاب به سال هاي دورتر نيز بر مي گردد و معمولا دولت هاي جديدي که سرکارآمدند ، يکي از برنامه هاي مورد توجه آن ها مبارزه با گونه هاي متفاوت فساد بخصوص مبارزه با فساد اقتصادي بوده است .  اين روزها يکي از اصلي ترين خواسته هاي ملت ايران و يکي از موضوعات داغ جامعه ، مبارزه با فساد اقتصادي و رانت خواري است .

سئوال همه ي مردم از مسئولين اين است که چرا تا کنون علت اصلي فساد اقتصادي و رانت خواري مورد تامل و انديشه قرار نگرفته است ؟

سئوال مهندسان اجتماعي و مصلحان جامعه اين است چرا در يک جامعه ي اسلامي براي ده ها و صدها نفر ، کرسي قدرت به منزله ي « خورشيد عراق » است که تا بر آن مي نشينند «‌اژدهاي نفس » آنان زنده مي شود ،

مردم انتظار دارند ، رئيس جمهور براي از بين بردن فساد و ريشه کردن فقر ، در مرحله ي اول در انتخاب تيم
 اقتصادي اش از اشخاصي برنامه محور استفاده کند کساني که بتوانند اعتماد عمومي را براي تحقق آرزوها و مطالبات عمومي جلب نمايند .

در حال حاضر مردم از اين که در سايه ي امنيت ، آسوده خاطر زندگي مي کنند شاکر و خرسند هستند اما از اين که شاهد فربه شدن ده ها و صدها نفر از کساني هستند که وجودشان در قدرت بزرگترين سد براي توزيع عادلانه ثروت در جامعه است رنج مي برند و دولتمردان از اين واقعيت تلخ غافل هستند. وجود حقوق هاي نجومي ، زمين هاي نجومي ، حيف و ميل صندوق ذخيره فرهنگيان ، وجود « ژن هاي خندان » آقا زاده ها ... مسئوليت روحاني را در مبارزه با رانت خواري بسيار سخت مي کند .

آقاي رئيس جمهور ، اين طبقه بندي و تقسيم بندي هاي سياسي ، بين جناح هاي سياسي ، روشنفکران و سياستمداران، اصلا در بين مردم وجود ندارد . مردم مي خواهند يک زندگي آرام ، راحت و مرفه داشته باشند و سخت ترين و خطيرترين وظيفه ي شما و دولتمردان در آينده ، کاهش نابرابري و مبارزه با رانت خواري است اگر اراده اي عملي براي ريشه کن کردن فقر و از بين بردن فساد وجود داشته باشد .

دکتر زهرا عاصمی

1-      سلام .خسته نباشید . سال نو بر شما مبارک .. من فرزندی دارم کلاس هفتم (پسر) متاسفانه هر چه من و پدرش پیگیری می کنیم و تشویق وتنبیه و تهدید و دقت در وضع تحصیلی اش. ولی روز به روز  لجبازی و بی تفاوتی اش نسبت به درس بیشتر می شود . گاهی اوقات به همین خاطر ، روابط من وپدرش نیز متشنج می شود . چه راهنمایی می کنید ؟ متشکرم

با سلام و آرزوی سلامتی و تبریک متقابل سال جدید خدمت شما والدین محترم ؛ ابتدا توجه داشته باشید که دانش آموزان عزیز ، یک و نیم سال تحصیلی است که در شرایط  خاص کرونایی به سر می برند و تقریبا هیچ کسی آمادگی مواجهه با آموزش صرفا مجازی را نداشت ، و الان بخش زیادی از والدین و فرزندان ، و حتی خود معلمین نیز در این اوضاع گرفتار تغییرات ناخواسته ای مثل بی انگیزه شدن وهمچنین خستگی و فرسودگی شده اند. پس نگران نباشید .این تغییرات قابل انتظار است .

اما نکته مهم و عمومی این است که غالبا پدران و مادران سختگیر و سرزنش کننده، با تذکرهای زیاد برای درس خواندن و یا ایجاد فشار، فقط دل زدگی و اضطراب برای فرزند خود ایجاد می کنند. و اضطراب درس خواندن وقتی به حد افراط رسید، تبدیل به بی تفاوتی در فرزند ما می شود. لذا کمی از وی فاصله بگیرید  و فقط وقتی حضور فعال داشته باشید که  نیاز به تحسین و تایید و تشویق دارد. به تلاش فرزند خود برای درس خواندنِ تدریجی توجه کنید و برای هر حرکت مثبت او، تحسینی درخور بیان کنید. همیشه این فرمول را در والدگری خود داشته باشید که بچه ها با تحسین پیشرفت می کنند و با تهدید درمانده می شوند. همچنین یادتان باشد همه توانایی ها و استعدادها در فضای آرام و عاری از تشنج رشد می کند. موفق باشید .

2-      سلام. ضمن تشکر ، ما زوجینی هستیم که فرزند دوم ما سه ماه است متولد شده و فرزند اول 9 سال دارد. با اینکه پسرم خیلی منطقی است وتا حالا هیچ مشکلی نداشته ایم و خیلی هم خوش خلق بود و قبل از دنیا آمدن این نوزاد ، خیلی از آمدنش خوشحال بود ولی از بعد تولدش ، بسیار تحریک پذیر و لجباز و عصبی شده و خودش را از ما یا از بغل پدرش می کند ، و رفتارهایی می کند که اصلا متناسب سنش نیست . واقعا اوضاع زندگی مان مختل شده است . راه صحیح برخورد را لطفا توضیح دهید . متشکرم

سلام و عرض تبریک پیشاپیش سال جدید و تولد نوزاد دلبندتان دارم . تقاضا می کنم موارد زیر را به دقت بخوانید:

  در هنگام ورود نوزاد و فرزند دوم، مشکلاتی برای فرزند اول به وجود خواهد آمد که از دست والدین خارج است اما با دانستن و آگاهی نسبت به این واکنش‌ها می‌توان آنها را به موقع شناخت و برخورد مناسب را جهت کاهش واکنش‌های کودک اول به کار برد. تولد  نوزاد جدید  تاثیرات زیادی بر کل خانواده به ویژه فرزند اول دارد. مخصوصا در ماه های اول پس از تولد که شما شدیدا درگیر شیر دادن، عوض کردن پوشک، کوهی از لباس هایی که باید شسته شوند ، ‌مهمانان و شب های بی خوابی هستید،‌ خیلی زود از توجه به فرزند بزرگتر غافل می شوید. این در حالی است که فرزند اول مدتی تنها فرزند خانواده بوده است و در آن مدت تمام توجه والدین را به خود اختصاص می داده و با تولد فرزند دوم، این حالت ناگهان از بین می رود. کودکان در مقابل ورود نوزاد جدید واکنش‌های متفاوتی نشان می‌دهند. مثل لجبازی ،  قشقرق به پا کردن ،  تحریک پذیری ،  رفتار خشن با شیرخوار مانند محکم بغل کردن، ضربه زدن، نیشگون گرفتن، ،  چسبندگی به مادر و اضطراب جدایی ،  مشکلات مربوط به توالت رفتن ، خواب ، غذا خوردن  و ....

یادتان باشد بسیاری از واکنشهای وی طبیعی است و شما نمی توانید از همه واکنش های منفی او جلوگیری کنید. ولی با توجه به اینکه فرزندتان پسر است پدرمحترم  نقش مهمی در این زمینه می توانند ایفا کنند  واینکه او را خوب سرگرم کنند. ممکن است مادر در این شرایط (بر اثر خستگی) سختگیر و متوقع بشود ولی پدر می تواند تعادل را برقرار کند. خودتان را برای واکنش‌های کودک آماده کنید ، در ازای هیچ کدام از رفتارهایش او را سرزنش و یا تنبیه نکنید  به جای آن هنگام انجام رفتار مناسب او را تشویق کنید و مدت زمان بیشتری را با او بگذرانید. همچنین  او را در ابراز احساس هایش آزاد بگذارید مثلا اگر می‌گوید “نوزاد  را دوست ندارم” به او القا نکنید که  این احساس بد است بلکه به او اجازه ابراز احساس خود، حتی احساسات منفي را بدهید. با او مجادله نکنید و با نامطلوب بودن حضور یک نوزاد جدید در جمع خانوادگی در بعضی مواقع موافقت کنید . و سعی کنید کودک بزرگتر را خیلی تنها نگذارید مثلا اگر بیش از ۳۰ دقیقه آرام مانده است به کنار او بروید   با او باشید و  با وی وقت بگذرانید .

موفق باشید .عاقبت فرزندانتان بخیر انشالله .

سارا گنجعلیشاهی 

کتاب "ازدواج بدون شکست" توسط دکتر ویلیام گلسر بنیانگذار نظریه  انتخاب با همکاری همسرش کارلین نوشته شده است. مترجم این کتاب دکتر علی صاحبی مربی ارشد و عضو هیئت علمی موسسه گلسر(glasser) و موسس مرکز آموزش واقعیت درمانی ایران است.

دکتر زهرا عاصمی 
1-سلام . خسته نباشید . متشکرم از مطالب کاربردی این صفحه .من کودکی 4 ساله دارم ، از پارسال که قبل از کرونا مهد می رفت خیلی فحش دادن رو یاد گرفته و در موقعیتهای مختلف استفاده میکند و مایه خجالت ما والدین میشود . لطفا راهنمایی بفرمایید .

دکتر زهرا عاصمی 

1-      سلام.خسته نباشید . من جوانی 19 ساله هستم .بیشتر از سه هفته است با دخترخانمی آشنا شده ام که در همان نگاه اول (دربازار) عاشق شده ام. هر دو خانواده مخالف ادامه ارتباط و ازدواج ما هستند . و می گویند عشق در یک نگاه دلیلی بر ازدواج نمی شود .

• دکتر زهرا عاصمی 
• سلام . وقت همه شما که برای این هفته نامه زحمت می کشید درد نکند . خیلی کامل و عالی است . من می خواهم از خانم دکتر بپرسم که چرا زندگی های زوجین که با این همه عشق آغاز می شود بزودی دچار سردی و حتی تنش و شاید طلاق شود ؟ خودم نیز مصداق همین مساله هستم . مایلم بدانم  چرا زندگی های مشترک سرد می شوند؟ چه راهکاری پیشنهاد می فرمایید ؟؟ متشکرم

سلام و درود و سپاس متقابل خدمت شما همراه وفادار و عزیز .

به نکته خوب و عمومی اشاره کردید . دقت کنید زوجین در روز های اول آشنایی کارهایی انجام می دهند که کمک کننده اند و رابطه را گرم می کند  مثل توجه به ظاهر و آراستگی و تنوع  ،  لحن صحبت ،   مراقبت رفتار ،  از هم سراغ گرفتن ، مهرورزی های کلامی و غیر کلامی ، و ....

اگر به انجام آن کارها ادامه دهیم رابطه به همان صورت باقی می ماند.ولی بسیاری از ما غالبا بعد ازدواج ،به این عوامل مهم بی توجه می شویم .از طرفی ما انسان ها هرگاه ازلحاظ عاطفی تغذیه نشویم ، به دنبال منابع دیگر می رویم مثل کار، روابط دوستی  و ....

طراوت در زندگی زناشویی یکی از موارد مهم  و مورد توجه زن و شوهر باید قرار بگیرد .همانطور که بالا ذکر شد توجه به امور زیر و مراقبت از این موارد ، این طراوت را تامین میکند . انشالله

اهمیت ظاهر ، تنوع و تغییر آن / ابراز دوست داشتن ، احترام گذاشتن /  توجه به سلامت روانی و سلامت جسمی یکدیگر /  داشتن ارتباطات اجتماعی / مسافرت با بستگان و دوستان /  مشارکت کردن کلیه افراد خانواده برای طرح های مشترک مثل خانه تکانی ،مهمانی دادن و..../  توجه به هنر (یادگیری ، استفاده و اجرا)  / هدیه دادن به یکدیگر ، بدون دلیل یا با دلیل /  داشتن اعتقادات مذهبی و انجام دادن مناسک مذهبی / ورزش /  گاهی از هم دور بودن  /  پرهیز از قهرکردن  ( یادتان باشد وقتی قهر هستید ، زندگی را باخته اید !! ).

• سلام . خسته نباشید ..من خانمی هستم 25ساله . سه ماه است زیر یک سقف زندگی می کنیم. مشکل خاصی نداریم ولی نمی دانم چرا دلخوری های فراوانی را تجربه می کنیم . واقعا دلیل اصلی را نمی فهمیم .

سلام و آرزوی خوشبختی برای شما و زندگی مشترکتان ، اگر چه شرح حال تان خیلی ناقص است ولی یک مباحث عمومی خدمتتان ارائه میدهم امیدوارم بخشی از سوالتان پاسخ داده شود .

اولا اینکه کاملا طبیعی است که دو نفر از دومحیط مختلف ، در این مدت سه ماه زندگی مشترک  کسی را احتمالا به شناخت مشترک نمی رساند و لذا باید صبور باشید و به یکدیگر مهلت دهید .

وهیچ مخلوقی از طرف خداوند با ایراد خلق نشده است بلکه تصور ماست که یک چیزهایی را جور دیگر می بینیم ،بر همین اساس می توان گفت که بخشی از تعارضات زندگی زناشویی ناشی از این است که دوجنس همدیگر را نمی شناسند. روان شناسی زن و مرد از جمله مواردی است که افراد باید در زندگی خود با آن آشنا باشند، چرا که این موضوع در زندگی زناشویی و اجتماعی افراد نیز تاثیر بسزایی دارد. وجود تفاوت ها بین زنان و مردان  اصلا از شگفتی های آقفرینش است. برای مثال ، خانم ها خیال می کنند که مردها خیلی موجودات قوی هستند و باندازه آنان از لطافت روحی برخوردار نیستد ، یا مثلا  مردم خیال می کننند که زنان موجودات  خیلی ظریفی هستند،در حالی که اینطور نیست ، زن موجودیست که می تواند بچه ای را بدنیا بیاورد. و برعکس تصور عمومی ، اتفاقا تحمل مردها نسبت به درد بسیار کم هست .

یکی دیگر از تعارضات جدی ، که شاید ازمهم ترین تفاوت های زن و مرد باشد مربوط به دیدگاه  متفاوت زنان و مردان نسبت به مسائل زناشویی است.حتما شنیده اید که رابطه زناشویی در زنان با عواطف مثبت و احساسات گره خورده است در حالی که در مردها، بیشتر جنبه های فیزیولوژیک و جسمانی دارد. این مساله خیلی وقت ها در زندگی مشترک نادیده می ماند و دلخوری هایی را به وجود می آورد. ، یا مثلا  زنان تشریفات را دوست دارند در حالی که مردان کمتر تشریفاتی هستند.

همچنین استقلال برای مردان مهم است مردها می خواهند که در مورد مسائل مالی و معاملات و سایر موارد مشابه، مستقل عمل کنند. مخالفت همسر یا عدم توجه او به این نکته، می تواند مشکلات و موانعی در زندگی مشترک ایجاد کند زیرا مرد تصور می کند که به احساس استقلالش، لطمه خورده است.

پس برای سازگاری بیشتر ، به  تفاوتهای زن ومرد بیشتر دقت کنید و در این مورد مطالعه بیشتری داشته باشید یا به یک مشاور متبحر رجوع کنید . خوشبختی تان بیشتر و مداوم تر انشالله

• سلام.خسته نباشید . من خانمی هستم 21 ساله ، یک و نیم سال است زندگی مشترکمان را شروع کرده ایم . دو سال هم دوره عقد داشته ایم . شوهرم اصلا آدم احساساتی و گرمی نیست . خیلی کم پیش می آید که به من کلمات محبت آمیز بگوید . این اخلاق منو خیلی ناراحت داره و به دیگرانی که محبت می کنند حسودیم میشه .. می بینم که به کارش و زیاد کار کردن بیشتر علاقه داره . همیشه بهش میگم آدم سرد ، یخ ، قلب بتنی ، و ...

گاهی اوقات فکر میکنم کاش میومدم مشاوره قبل ازدواج  و می فهمیدم که شوهرم آدم مهربان و احساساتی نیست . الان چه راهی می توانید جلویم بگذارید ؟ متشکرم

سلام و سپاس و آرزوی سلامتی وخوشیختی برای شما زوج جوان . ابتدا دقت داشته باشید  این که همسرتان ،اظهار مهرورزی نمی کنند الزاما بمعنای این نیست که ایشان آدم گرم و مهربان و احساساتی نیستند بلکه می تواند فقط ناتوانی ایشان در ابراز احساسات باشد . همچنین اینکه  بعضی از مردها ذاتا اهل ابراز محبت کلامی نیستند ولی با کارهای دیگر  محبتشان را نشان می دهند  مثلا با زیاد کار کردن تا بتوانند شرایط خوبی را برای خانواده فراهم کنند.

این آقایان اگر بدانند که اگر چه  آنان این گونه محبت می کنند  ولی خانم ها طور دیگری  دوست دارند. ابراز محبت زبانی برای بیشتر خانم ها خیلی خیلی مهم است  . لذا شما سعی کنید  کم کم ابراز محبت زبانی را توی خانواده تان  باب کنید و به  ایشان یاد آوری کنید که در کنار زیاد کار کردن ، کارهای رمانتیک و ابراز محبت و .... رو  یادشان نرود .مثلا بگویید  : " وقتی بهم زبونی ابراز محبت می کنی انقدر احساس خوشبختی می کنم حس می کنم خوشبخت ترین زن روی زمینم..."

یعنی با یک جمله هایی نیازتان را  مطرح کنید که همسرتان  احساس کند اگر آن کار را انجام  دهد خیلی خیلی شوهر بهتری خواهند بود.

ضمنا در رابطه با نوع خطابی که فرمودید به ایشان دارید ( یخ ، یخچال ، بتن !!! )  یادتان باشد همسر شما همانی می شود که مدام توی گوشش می خوانید !  چه  به صورت مستقیم یا غیر مستقیم..  پس از استفاده این القاب برای همیشه دوری کنید  وحتی اگر فعلا در ابراز احساسات قوی نیستند همیشه  ایشان را  مهربان ، و  خانواده دوست  بنامید . خودتان نیز در بذل احساس در محیط خانه خست و مقابله به مثل انجام ندهید .  خوشبخت و تندرست باشید انشالله .

• سلام .تشکر از شما و همه همکارانتان در مجله سرو. واقعا خیلی این روزنامه را دوست دارم . همیشه برنامه ریزی می کنم که به محض چاپ شدن زودتر این را بخرم و بخوانم. من همه اینها را یادداشت می کنم .و در گفتگو با دیگران از آینها استفاده می کنم . الان یک سوال دارم و آن اینکه من خیلی آدم استرسی هستم .به طوری که با هر گفتگویی با دیگران ، استرسی وعصبی می شوم و کار را خراب می کنم .لطفا کمکم کنید .

دکتر زهرا عاصمی 

با سلام و تشکر فراوان بابت لطف و روحیه قدرشناس شما خواننده محترم

 روش‌های زیر به شما کمک می‌کند استرس خود را به صورت فوری و در لحظه متوقف کنید ، ولی برای بهبود جدی حتما روان درمانی و مشاوره را جدی بگیرید :

مهندس سید احسان حسینی نجاتی 

هميشه آيين‏هايى وجود دارند كه فكر مى‏كنيم بايد آنها را براى فرزندانمان حفظ كنيم، زيرا باعث مى‏شوند حس كنيم به يك سرزمين و سنت تعلق داريم. اما تحولات پر شتاب جهانى همچون جهانى سازى، شهرنشينى و تاثيرات رسانه‏اى منجر به شبيه شدن رفتارها و سبك زندگى، نابودى تنوعات فرهنگى و حتى گرايش به تجارى كردن فرهنگ در ميان اقوام و گروه‏هاى اجتماعى شده است. بازى‏ها و ورزش‏هاى بومی و محلی و به تعبیری سنتى از جمله رفتارهاى بشرى است كه قابليت بسيارى براى ايجاد ارتباط و گفتگو داشته و بسيارى اوقات به عنوان وسيله‏اى براى رفع كدورت‏ها و يا ايجاد تعامل ميان افراد و جوامع به كار رفته است.

صاحبنظران معتقدند؛ هر ملت ريشه‏دار در تاريخ به مدد بهره مندى از عناصر هويت بخش فرهنگى و تاريخى خويش حماسه‏ايى ديرپا و ماندگار را در تاريخ رقم مى‏زند. اين حماسه خوانشى از ابعاد متكثر هويتى، فرهنگى، اجتماعى و هنرى است. از اين رهگذر آرايه‏ها و نگاره‏هاى فرهنگى مانا و پايدارى چون؛ معمارى، نقاشى، ادبيات، موسيقى، آداب رسوم و ده‏ها مؤلفه ديگر، هويت اصيل و حيات بخش فرهنگ هر ملت را در گذرگاه صعبناك تاريخ رهنمون مى‏سازد. در اين ميان يكى از عناصر ماندگار و كهن هر ملتى كه ارتباط وثيق و ناگسستنى با ذائقه فرهنگى دارد؛ بازي‏ها و سرگرمى‏هاى محلی، بومى و ملى است كه در بطن تاريخ هر ملتى مجال ظهور مى‏يابد.

سويه‏هاى لطيف‏تر ادبيات، هنر، آداب و رسوم و ساير شقوق حوزه شوق انگيز فرهنگ در كالبد بازى‏هاى محلی، بومى و ملى خود را آراسته مى‏گرداند. ايران زمين عزیز به واسطه تاريخ اصيل خويش نقش به سزايى در ظهور و پيدايش بازى‏هاى ريشه‏دار بومى در جهان دارد. به تعبیر کارشناسان؛ اين بازي‏ها كه از آبشخور فرهنگى اين مرز و بوم سيراب شده‏اند، ارتباطى درهم تنيده با لايه‏هاى بومى و قومى سرزمين مينونشان ايران دارد. تنوع اقليمى و زيستى بى‏نظير ايران در بستر تاريخ فضاى مناسبى را براى ظهور انواع بازي‏هاى مختلف فراهم آورده است. در خرده فرهنگ‏های مختلف شاهد تنوع جذاب این بازی‏های محلی هستیم.

نكته حائز اهميت در اين ميان پيوند ميان جسم خاكى با روح افلاكى در تكوين بازى‏هاى ايرانى است كه خود موقعيتى ممتاز را در مقايسه با بازي‏ها و تفريحات ساير كشورها به وجود آورده است. بازى‏هاى مناطق مختلف ايران ملهم از اسطوره‏هاى كهن، آداب و رسوم بومى، ادبيات، وصف حماسه‏ها و تجلى وحدت روح و جسم در كالبد مادى انسانى است. اين بازى‏ها به تبلور روح جوانمردى، پاسداشت اخلاق و برجسته نمودن فضايل انسانى توجه‏اى بايسته دارد. در این بازی‏ها شاهد تبلور روح همکاری و همیاری هستیم. می‏توان بازی‏های محلی را نمونه ناب فرهنگ یاریگری در ایران اسلامی دانست.

اميد است نوجوانان و جوانان اين مرز و بوم كه ناگزير از حصار تنگ بازي‏هاى عصر مدرن با ده‏ها اثرمخرب‏گونه، دهشت‏آور، خشونت‏بار، فطرت‏ستيز و خردگريز رو به رو هستند، به مدد بازگشت به تفريحات و بازى‏هاى جذاب، روح‏افزا، جوانمردانه، خردمحور و چالاك‏گونه بومى و ملى، آرامش روحى خويش را احياء و بازيابى كنند. اميد است با افزايش و گسترش انواع جديد بازي‏ها به خصوص بازی‏های رایانه‏ای مبتنی بر فرهنگ غرب، نسبت به ورزش‏ها و بازى‏هاى بومی و محلی، غافل نمانيم. بد نیست بدانید؛ در لغت‏نامه يونسكو، ورزش‏ها و بازى‏هاى سنتى اجزاى يكپارچه فرهنگ و بخشى از ميراث فرهنگى مى‏باشند.

تاريخ نشان داده كه اين ورزش‏ها و بازى‏های بومی و محلی در ايجاد اساس فرهنگى جامعه انسانى نقش داشته‏اند. باید به حفظ و ترويج ورزش‏ها و بازى‏های بومی و محلی به منظور پيشبرد روحيه اجتماعى، نزديك كردن انسان‏ها به يكديگر و ايجاد حس افتخار در ريشه‏هاى فرهنگى شهرستان و استان و کشورمان متعهد باشیم. هدف كلى از ترويج اين ورزش‏ها و بازى‏های بومی و محلی، تقويت صلح، دوستى، تفاهم و احترام متقابل بين انسان‏ها، به ويژه بين نسل جوان می‏باشد. ورزش‏ها و بازى‏های بومی و محلی از جمله کارهای کم هزینه، اما پربازده است که در ورای نقش بستن خاطرات گذشته باعث ایجاد یک روز مفرح در میان اعضا خانواده خواهد شد.

این روزها که ویروس کرونا در منزل ماندن را برایمان انتخاب کرده بهتر است به همراه بزرگان خانواده مروری بر این گنجینه‏های ارزشمند و رو به فراموشی داشته باشیم. ورزش‏ها و بازى‏های بومی و محلی به درستی سیستم ایمنی بدن را تقویت کرده و به گفته بسیاری از کارشناسان داشتن سیستم ایمنی قوی خطر ابتلا به ویروس کرونا را کاهش می‏دهد. یکی از این اسباب شادی و نشاط همین ورزش‏ها و بازى‏های بومی و محلی است، بازی‌هایی که علاوه بر آموزش فرهنگ بومی به کودکان باعث ایجاد یک روز مفرح و خاطره‏انگیز خواهد شد. فراموشی ورزش‏ها و بازى‏های بومی و محلی ضربه به فرهنگ و تاریخ و تمدن ایران اسلامی است.

نباید به این حوزه مهم بی‏توجه باشیم. در این میان شنیدن برخی از اخبار در هزارتوی دوران کرونا، اسباب خوشحالی است، برگزاری جشنواره بزرگ بازی‏های محلی «دا» به صورت مجازی یکی از این خبرها بود. این جشنواره ویژه مادران و مادر بزرگ‏های روستایی بود. «دا» در نواحی لرنشین کشور به معنای مادر است. اشارتی به واژه داستان هم دارد. جمعی از بانوان شهرستان در این مسابقات حضور داشتند. این چهره‏های فرهنگی شهرستان کلیپ‏های از آوسنه‏ها، لالایی‏ها و قصه‏گویی و بازی‏های محلی را تهیه و به جشنواره مذکور فرستادند. این مسابقات در بین شهرستان‏های استان با هدف سلامتی و نشاط اجتماعی در بین روستاییان برگزار شد.

 هر شهرستان استان به فراخور علایق شرکت‏کنندگان یک تا سه کلیپ و در مجموع ۳۰۰ کلیپ را به جشنواره ارسال کرده بودند. سه نفر از مادران و مادربزرگ‏های روستاهای کاشمر در رشته‏های خود به افتخار قهرمانی نائل و موفق به احراز رتبه اول شدند. خانم‏ها؛ فاطمه کاشمری از روستای کسرینه بخش مرکزی، اعظم نیازی از روستای قوژد بخش مرکزی و فاطمه قانعی از روستای فروتقه بخش فرح دشت، در این جشنواره در سه بخش؛  آواها و لالایی محلی، حرکات آئینی و بخش قصه‏گویی برگزار شد، خوش درخشیدند. در پایان مجدد تاکید می‏کنم که؛ شنیدن خبر درخشش سه بانوی فعال در عرصه حفظ فرهنگ مردم، باعث مباهات است.

بر خود فرض می‏دانم مراتب سپاس و امتنان خود را به این بانوان افتخارآفرین، عرض کنم. این موفقیت مرهون همراهی عزیزان فعال در هیئات ورزشی روستایی و بازی‏های بومی و محلی شهرستان و بخش مرکزی می‏باشد، به این بزرگواران نیز خسته نباشید، عرض می‏کنم. امید شاهد تداوم افتخارآفرینی بانوان فرهیخته دیارمان در مرحله ملی باشیم. امید شاهد کارهای پژوهشی و تحقیقاتی در باره این ورزش‏ها و بازی‏ها باشیم. امید بتوانیم امانت‏دارانی کوشا و پویا برای انتقال این ورزش‏ها و بازی‏ها به نسل فعلی و نسل‏های آتی باشیم. امید بیشتر از پیش به فعالان این عرصه توجه کنیم. امید برای هر روستا یک کار مطالعاتی ویژه انجام شود و فرهنگ عامه هر منطقه شناسایی و مستندنگاری گردد.

به گزارش روابط عمومی فدراسیون تکواندو، سیزدهمین دوره مسابقات آزاد هان‌مادانگ قهرمانی کشور در گروه زنان از صبح روز گذشته (شنبه – 22 اردیبهشت‌ماه) با حضور 472 تکواندوکار برای شناسایی واجدین شرایط و به منظور حضور در مسابقات انتخابی تیم ملی اعزامی به مسابقات جهانی 2018 به میزبانی خانه تکواندو آغاز و

بمناسبت هفته دولت و در روز پا سداشت شهادت بزرگمردان دولت (شهیدان رجایی و با هنر )مسابقه دوچرخه سواری بانوان در محل استادیوم آزادی با حضور 60دوچرخه سوار در سه رده سنی نوجوانان جوانان و بزرگسالان برگزار گردید

کاراته کاران کاشمری در مسابقات قهرمانی شمالشرق کشور کیوکوشین ای کی یو موفق شدند در اوزان مختلف عناوین برتر را کسب کنند.به گزارش روابط عمومی هیات کاراته کاشمر این مسابقات با شرکت 363 شرکت کننده در

همزمان با هفته دولت و با حضور جمعی از مسئولین ، ورزشکاران و پیشکسوتان سالن ورزشی پینگ پنگ با همت بخش خصوصی افتتاح شد. در آیین افتتاح این سالن ورزشی که در زمینی به مساحت 500 مترمربع و با اعتباری بالغ بر 520 میلیون تومان احداث شده است ،

رئیس هیأت بدن‌سازی و پرورش اندام کاشمر با اشاره به فعالیت 2 هزار و 500 ورزشکار آقا و خانم در 13 باشگاه ورزشی در سطح شهرستان، از برگزاری سمینار تخصصی علمی و ورزشی برای نخستین بار در کاشمر ظرف یک ماه آینده خبر داد. رضا سبزه در گردهمایی و جلسه هم‌اندیشی روسای هیأت های بدن‌سازی و پرورش اندام شهرستان‌های خراسان رضوی که با حضور رئیس هیأت استان در سالن همایش‌های مرکز آموزش رفاهی فرهنگیان این شهرستان برگزار شد